Archetyp Głupca - cd.

Jak pisałam – Głupiec to początek drogi każdego człowieka przychodzącego na ten świat. Rozpoczynamy ją uzbrojeni w bożą opiekę i niewinne, czyste serce. Jest to wyjątkowy oręż, najsilniejszy z możliwych, ale podczas naszej ziemskiej wędrówki zapominamy o tym i zamieniamy go na broń materialną – pieniądze, władzę, wpływy, pistolety i armaty. Boże Dziecko nie potrzebuje tego, gdyż nie dostrzega zagrożenia. Ono cieszy się tym, co je otacza. Nieustannie dostrzega piękno świata w każdym jego aspekcie i samo jest jego najwspanialszym przejawem. Ono przypomina nam o tym, jak wyglądało życie w raju.

Archetypowy Głupiec równie beztrosko daje, jak i bierze. Nie ma w tym zakresie zahamowań, jest otwarty na przyjmowanie darów świata, a jeśli światu potrzebna jest jego niewinność i beztroska, to chętnie się nią dzieli. I nie ma w tym żadnego wyrachowania. Jest to proces równie naturalny jak oddychanie, a nawet w pewnym sensie niezależny od woli Bożego Dziecka. Przecież kwiaty nie każą nam sobie płacić za swój zapach, drzewa – za cień w upalne południe, motyle za piękno swoich skrzydełek. Głupiec funkcjonuje właśnie na tym poziomie – jest piękny jak motyl i jak on niewinny, a nawet nieco naiwny. On żyje w atmosferze baśniowości i magii, w świecie idealnym, gdzie lew pasie się razem z sarenką i nie ma żadnych zagrożeń. Czy jest to słuszne podejście do życia? Cóż, świat jest taki, jakim go postrzegamy. Jeśli nie widzimy w naszym świecie zagrożeń, to ich po prostu nie ma. Jeśli Głupiec na klasycznej karcie Tarota nie widzi przepaści, to dla niego jej nie ma. I nawet jeśli w nią wpadnie, to nie potraktuje tego doświadczenia jako nieszczęścia, lecz jako ekscytujące przeżycie. To przecież od nas zależy, jak odbieramy swoje trudne przeżycia – jako nieszczęście, ból czy rozwijające doświadczenie.

Archetypowy Głupiec niesie w sobie pełną, niczym nie zmąconą radość życia, poczucie bezpieczeństwa i hołd dla piękna świata.

Aspekt psychologiczny archetypu – niewinność, poczucie bezpieczeństwa, beztroska, radość życia, zachwyt nad pięknem świata, ekscytacja, entuzjazm, spontaniczność, brak wyrachowania, uczciwość (czasami wręcz bolesna), całkowita szczerość, naiwność, ciekawość świata i ludzi, samoakceptacja, naturalne piękno wewnętrzne, życie „tu i teraz”, bycie sobą niezależnie od okoliczności.

Aspekt prognostyczny archetypu – skłonność do rozpoczynania nowych spraw, dążenie do zabawy, beztroskiego spędzania czasu, upodobanie do podróży i rozrywek, ekscytowanie się tym, co nietypowe, inne, odmienne od powszechnie obowiązujących norm, nieliczenie się z konsekwencjami podejmowanych działań, spędzanie czasu w towarzystwie osób o podobnych zainteresowaniach, ignorowanie ostrzeżeń o niebezpieczeństwach, wiara w opiekę Sił Wyższych.

Wzorzec literacki – głupi Jasio, bohater wielu baśni ludowych, „Głupi Jasio” J. Kaczmarski.

Wzorzec mitologiczny – Horus (mitologia egipska), Jezus Chrystus (mitologia chrześcijańska).