Interpretacja Portretu

Wielu Czytelników mojej książki "Tarotowy Portret Psychologiczny" pisze, że chciałoby, żebym opisała każdą kartę na każdej pozycji. Jednak nawet gdybym to zrobiła, nic to nie da, ponieważ interpretacja Portretu polega na umiejętności łączenia ze sobą znaczenia kart na poszczególnych pozycjach. Dla zainteresownych podam tu przykłady kilku interpretacji karyy na 1 pozycji w Portrecie. Jest to jedynie wstępna interpretacja, która nie uwzględnia pozostałych kart w Portrecie. Można się nią posługiwać jedynie wtedy, gdy żadna z kart nie powtarza się na pozostałych pozycjach Portretu Wewnętrznego. Oczywiście nie wszystkie znaczenia muszą wystąpić jednocześnie, choć mogą. To też zależy od pozostałych kart w Portrecie Wewnętrznym i Karmicznym.

W opisach najczęściej posługiwałam się określeniem „dziecko”, ale proszę pamiętać, że pierwsza karta odnosi się do okresu od urodzenia do 21-25 roku życia, tak więc opisywane symptomy mogły pojawić się tak w dzieciństwie, jak i w okresie dojrzewania, a nawet nieco później.

  1                 2

XVI             II

            4

         XVIII

W takim wypadku kartę na 1. pozycji interpretujemy jako:

– silna, ale destrukcyjna osobowość matki odcisnęła znaczące piętno na właścicielu Portretu;

– dziecko, które uciekało w świat marzeń przed trudnościami na jakie napotykało w życiu codziennym;

– osoba otaczająca się iluzjami i niemiejąca realnie ocenić sytuacji;

– skłonność do myślenia życzeniowego;

– skoncentrowana na sobie i histeryczna matka utrudniała ukształtowanie się stabilnej psychiki;

– dom, w którym zabrakło ciepła, zrozumienia i życzliwej atmosfery;

– matka, która świadomie lub nie niszczyła psychikę dziecka;

– brak stabilnych wzorców do naśladowania w dzieciństwie;

– człowiek, który ma problemy z wpisaniem się w istniejące struktury;

– uzdolnienia w zakresie architektury, w tym architektury krajobrazu.

   1                 2

XXII              I

            4

            I

W takim wypadku kartę na 1. pozycji interpretujemy jako:

– utrudniony w dzieciństwie kontakt werbalny z dorosłymi, niewykluczone zaburzenia mowy bądź po prostu osoba, która późno zaczęła mówić;

– problemy w relacjach z rówieśnikami i/lub rodzeństwem;

– opóźniony lub długotrwały okres dojrzewania;

– infantylne podejście rodziców do dziecka utrudniające dojrzewanie psychiczne;

– negatywne kody werbalne wprowadzone danej osobie w dzieciństwie, zazwyczaj przez rodzeństwo lub rówieśników, ale możliwe, że i przez rodziców, najczęściej typu: „Jesteś głupi/głupia” lub „Sam z niczym sobie nie radzisz”;

– brak harmonii w otoczeniu dziecka, które jest świadkiem kłótni, a nawet wyzwisk i przykrych słów jakie padają w relacjach między domownikami (rodzicami czy rodzeństwem);

– zablokowane w dzieciństwie spontaniczne i naturalne zachowania;

– trudności z jasnym określaniem swoich pragnień i potrzeb;

– problemy w nauce spowodowane brakiem wiary w siebie;

–  brak kontaktu z wewnętrznym dzieckiem.

  1                 2

 VI                III

            4

           IX

W takim wypadku kartę na 1. pozycji interpretujemy jako:

– nadopiekuńcza, zakochana w dziecku matka;

– matka uniemożliwiająca dziecku samodzielne podejmowanie decyzji;

– decyzje podjęte przez matkę były niekorzystne dla prawidłowego rozwoju dziecka;

– jednostka, która czuła się (lub była) w dzieciństwie samotna;

– osoba, która nie została nauczona w dzieciństwie samodzielności;

– matka, która ponad dobro dziecka stawiała partnera;

– osoba, która boi się miłości i dlatego jest samotna;

– doskonały gust i wyczucie proporcji;

– człowiek, który posiada zdolności mediacyjne i związane z pośredniczeniem;

– jednostka, która potrafi szybko podejmować decyzje;

– uzdolnienia w zakresie projektowania pięknych przedmiotów i aranżacji wnętrz;